Wszystkie prezentowe, zależności genetyczne, i proponowane badania, dotyczą tylko i wyłącznie typowych biologicznych płci: Męskiej i Żeńskiej. Należy jednak mieć na uwadze, że istnieje szereg atypowych płci, te osoby, mogą się nie kwalifikować, do typowych genetyczno–genealogicznych testów i ustaleń.  Przedstawię teraz kilka przykładów atypowych płci biologicznych, dla ogólnego pojęcia spektrum. 

          Okrąg w tym genogramie oznacza kobietę a kwadrat oznacza mężczyznę. Na rycinie powyższej, kierunek strzałek wskazuje kierunek od rodzica do dziecka; pojedyncza strzałka oznacza pojedynczego rodzica, a podwójna obydwu rodziców.

Zasadniczo mówimy o:

•    3 metodach dziedziczenia genomu u kobiet, dotyczących MT-DNA, X-DNA, AT-DNA, 

• i 4 metodach dziedziczenia genomu u mężczyzn, dotyczących Y-DNA, MT-DNA, X-DNA, AT-DNA. 

Możemy skonsolidować te metody do dwóch kategorii: 

• REPLIKOWANIE GENOMU ( Y-DNA i MT-DNA) - dostajemy niemalże identyczny materiał od rodzica;  Ta grupa wychodzi 'zaradniej', REPLIKACJA – jest "pół–zachowawcza", w każdej z dwóch uzyskanych helis, jedna nić będzie od rodzica, i jedna nowa. W zasadzie obie nici będą niemalże identyczne, bowiem istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia błędu/mutacji mniej więcej w jednym na 10^9 nukleotydów. Jako ciekawostka – tępo pojedynczej* (równocześnie zachodzi w wielu miejscach) replikacji to około 50 nukleotydów na sekundę. Dzięki dokładności mechanizmu dziedziczenia, jesteśmy w stanie daleko wstecz zaglądnąć i prześledzić wzajemne pokrewieństwa w linii ojczystej i w linii macierzystej w obrębie całej ludzkości (analiza podobieństw sekwencji genów z badań MT–DNA i Y–DNA, ludzi pochodzących od różnych grup etnicznych, pozwoliły stwierdzić, że każdy żeński i męski rodowód, można ostatecznie sprowadzić do pojedynczego mężczyzny Y–MRCA / Y–Chromosomalny Adam, oraz pojedynczej kobiety MT–MRCA / mitochondrialna Ewa, nie należy ich {Adama i Ewy} jednak traktować jako praojca i pramatki ludzkości, gdyż równocześnie z nimi żyło wiele innych kobiet i mężczyzn, echo czego dostrzegamy w sekwencjach genów w AT–DNA i X–DNA, tak jak w genealogii niektóre rody wygasają, nie mając męskiego potomka, tak genetycznie niektóre rody wygasły, nie znajdując dziś potomków. Ostatecznie jednak każde 2 osoby, posiadają wspólnego przodka w linii po mieczu i po kądzieli i są to 2 różne osoby. Szacuje się, że lokalny Adam dla współcześnie żyjących ludzi żył w Afryce, około 275 tysięcy lat temu a wspólny dla Homo Sapiensa i Neandertalczyka w Eurazji około 588 tysięcy lat temu. Natomiast lokalna Ewa, także w Afryce, lecz około 140 tysięcy lat temu). Charakterystyczne grupy mutacji determinujących rozgałęzienia zstępne w tej drzewiastej strukturze nazywamy haplogrupami / haplotypami, i to one stanowią niezmiernie ważny trzon dociekań genealogii-genetycznej.

• REKOMBINOWANIE GENOMU ( X-DNA i AT-DNA) - dostajemy nie dość że losowo wyselekcjonowane fragmenty, to jeszcze zmieszane od obydwojga rodziców; jeśli osoba uzyskuje 2 całości z 2 źródeł, a przekazuje zstępnym jedną całość, coś z tym musi się dziać, i jest to REKOMBINACJĄ. Konsekwencją tego jest zmniejszanie ilości materiału genetycznego dzielonego ze wspólnym przodkiem, z każdym pokoleniem zstępnych. Może się okazać, że pewni krewni, wyjdą poza nieprecyzowalny zakres możliwości testu autosomalnego czy allosomalnego-X. (w odległych relacjach brak dzielenia materiału, może oznaczać brak genetycznego pokrewieństwa, lub zanik materiału dziedziczonego po wspólnym przodku, na skutek rekombinacji, i ilości zstępnych generacji.            Proces Rekombinacji prowadzi do powstania materiału genetycznego potomstwa, różniącego się, od materiału każdego z rodziców i między potomstwem. Z punktu widzenia genetyki jest to bardzo ważny proces gdyż zapobiega "zapadce Mullera" (akumulacja niekorzystnych mutacji w puli genowej). Co istotne na skutek rekombinacji nie zwiększa się, pula genowa gatunku!, Jednakże z punktu widzenia genealoga-genetycznego, proces ze względu na swą nie trywialność, nastarcza gross trudności, zwłaszcza w wyniku zachodzącego mechanizmu "crossing-over". Innymi słowy, w przypadku AT-DNA, dziecko wykazuje z rodzicem 50%±2% HIR* zgodności, rodzeństwo mnogie jednojajowe wykazuje do 100% FIR zgodności, pełne rodzeństwo wykazuje około 50% HIR* i 25% FIR* zgodności między sobą, w przypadku dalszych korelacji, ze względu na rekombinacje wraz z mechanizmem "crossing-over", te obliczenia nie mają zastosowania, tzn o ile z dziadkami około 25% będziemy mieć o tyle po niektórych dalszych przodkach możemy nic nie dziedziczyć a po innych nierównomiernie. Idąc dalej ze względu na ubytek przodków (każdy ma dwoje 2^1 rodziców, 2^2, dziadków, zazwyczaj 2^3 pradziadków, i 2^4 prapradziadków, ale dalsze pokolenia w pewnym momencie wyłamuj się z tej sekwencji, oczywiście może się zdarzyć że ktoś będzie miał  10xPraDziadków 4096 2^12, ale na pewno nie będzie miał 20xPraDziadków aż 4 miliony! 2^22) te zależności procentowe autosomalne mogą być wyższe, gdy np w nieodległej przeszłości dany przodek jest wspólnym przodkiem między badanymi dwiema osobami na kilka różnych sposobów, może się zdarzyć że akurat te fragmenty zostaną odziedziczone z kilku linii. Podobna sytuacja jest w przypadku X-DNA, przy czym tu ze względu asymetryczność w dziedziczeniu w przez kobiety i mężczyzn, oraz dużo mniejszy obszar porównawczy, trudno jakiekolwiek ogólne zależności zdefiniować. 

Korzystając z powyższych oznaczeń (genogramu), zmodelowałem przykładową poniższą parantelę, na której przedstawię zależności dziedziczenia: MT–DNA, Y–DNA, X–DNA i AT–DNA. Proponuję przyglądnąć się wnikliwie układowi paranteli, aby następnie bystrzej rozumieć relacje genetyczne pomiędzy niej-członkami. Z lewej strony znajduje się strzałka reprezentująca kierunek upływu czasu (kolejne generacje wyrastają z poniższych tak jak w przyrodzie młode gałęzie u góry, konar i korzenie poniżej).