Wiele osób boi się wykonać badania genetyczne – niepotrzebnie – pragnę poinformować, iż rozumiem te obawy, też kiedyś je posiadałem, nim poznałem szczegóły, i metodologie tych badań. Gdyby ktoś posiadał pełny sekwencjonowany kod genetyczny czyjś, wraz z kartą medyczną od lekarza pierwszego kontaktu, i wiedzą o wszystkich nawykach i przyzwyczajeniach danej osoby. Wówczas wraz z posiadanym materiałem, mógłby oszacować ryzyko, na co dana osoba może (ale nie musi) zachorować, co w rękach ubezpieczyciela, lub kredytodawcy, mogłoby jakieś szkody w postaci przydzielania środków mieć znaczenie. JEDNAKŻE NIE NALEŻY SIĘ TYM PRZEJMOWAĆ, GDYŻ ŻADNE LABORATORIUM DNA, NA WŁASNĄ RĘKĘ, TAKIEGO SEKWENCJONOWANIA NIE WYKONA, A GDYBY CZYSTO HIPOTETYCZNIE WYKONAŁO, TO BEZ KARTY PACJENTA, NIE BĘDZIE MOŻLIWE ŻADNE RZETELNE WNIOSKOWANIE, RÓWNIE DOBRZE MOŻNA BY SKORZYSTAĆ Z USŁUG WRÓŻKI. Tego typu badanie kosztuje kilkanaście tysięcy dolarów. 

Najdokładniejsze badania na potrzeby genealogiczne sekwencjonują zaledwie kilka procent DNA. Natomiast bardzo popularne testy autosomalne, takie jak: FamilyTreeDNA-FamilyFinder, MyHeritageDNA, AncestryDNA, LivingDNA, 23andMe i inne, wykonują sekwencje zaledwie 0.02% (dla uzmysłowienia rzędu wielkości, to tyle, co stosunek całej krwi do ilości dozwolonego alkoholu we krwi kierowcy - czyli niewiele) całego posiadanego przez osobę materiału genetycznego. Wszelkie obawy o bezpieczeństwo, udostępnianego materiału genetycznego, są niepotrzebne, dużo więcej o osobie może się dowiedzieć kloszard grzebiący w śmieciach danej osoby, co jest nagminne, zwłaszcza w blokowiskach. 

Problem z DNA autosomalnym i X–heterochromosomalnym, doskonale obrazuje powyższa grafika, jeśli osoba uzyskuje 2 całości z 2 źródeł, a przekazuje zstępnym jedną całość, coś z tym musi się dziać, i jest to REKOMBINACJĄ, o której powyżej już na info–grafice się rozpisałem. Konsekwencją tego jest zmniejszanie ilości materiału genetycznego dzielonego ze wspólnym przodkiem, z każdym pokoleniem zstępnych. Może się okazać, że pewni krewni, wyjdą poza nieprecyzowalny zakres możliwości testu autosomalnego czy X–heterochromosomalnego. (w odległych relacjach brak dzielenia materiału, może oznaczać brak genetycznego pokrewieństwa, lub zanik materiału dziedziczonego po wspólnym przodku, na skutek rekombinacji, i ilości zstępnych generacji. Druga grupa wychodzi 'zaradniej', występuje tu – REPLIKACJA – jest (ona) "pół–zachowawcza" co oznacza, że w każdej z dwóch uzyskanych helis, jedna nić będzie macierzysta, i jedna nowa. W zasadzie obie nici będą niemalże identyczne, bowiem istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia błędu/mutacji mniej więcej w jednym na 10^9 nukleotydów. Jako ciekawostka – tępo pojedynczej* (równocześnie zachodzi w wielu miejscach) replikacji to około 50 nukleotydów na sekundę. 

Dzięki dokładności tego mechanizmu (nie wliczając w to X–DNA) jesteśmy w stanie daleko wstecz zaglądnąć i prześledzić wzajemne pokrewieństwa w linii ojczystej i macierzystej całej ludzkości (analiza podobieństw sekwencji genów z badań MT–DNA i Y–DNA, ludzi pochodzących od różnych grup etnicznych, pozwoliły stwierdzić, że każdy żeński i męski rodowód, można ostatecznie sprowadzić do pojedynczego mężczyzny Y–MRCA/Y–Chromosomalny Adam, oraz pojedynczej kobiety MT–MRCA/mitochondrialna Ewa, nie należy ich {Adama i Ewy} jednak traktować jako praojca i pramatki ludzkości, gdyż równocześnie z nimi żyło wiele innych kobiet i mężczyzn, echo czego dostrzegamy w sekwencjach genów w AT–DNA i X–DNA, po prostu, tak jak w genealogi niektóre rody wygasają, nie mając męskiego potomka, tak genetycznie niektóre rody wygasły, nie znajdując dziś potomków, ostatecznie jednak każde 2 osoby, w pewnym miejscu wspólnego przodka w linii męskiej i żeńskiej posiadają. Szacuje się, że lokalny Adam dla współcześnie żyjących ludzi żył w Afryce, około 275 tysięcy lat temu a wspólny dla Homo Sapiensa i Neandertalczyka w Eurazji około 588 tysięcy lat temu. Natomiast lokalna Ewa, także w Afryce, lecz około 140 tysięcy lat temu). Charakterystyczne grupy mutacji determinujących rozgałęzienia zstępne w tej drzewiastej strukturze nazywamy haplogrupami / haplotypami, i to one stanowią niezmiernie ważny trzon dociekań GG.

• Y–DNA – (rycina powyżej) Ojciec przekazuje swym synom. (innymi słowy, syn otrzymuje niemalże niezmienioną zreplikowaną cząsteczkę od swegoż Ojca; Kobiety nie posiadają Y–DNA). Y–DNA precyzuje wzajemne pokrewieństwo w linii ojczystej każdego człowieka, co za tym idzie, w kulturze patriarchalnej – pozwala wytypować charakterystyczne mutacje dla danego klanu heraldycznego czy rodu. 

• • MT–DNA – (rycina powyżej) Matka przekazuje swym córką i synom. (innymi słowy, zarówno syn, jak i córka, otrzymują niemalże niezmienioną zreplikowaną cząsteczkę od swej Matki; Mężczyzna tylko otrzymuje). MT–DNA precyzuje wzajemne pokrewieństwo w linii macierzystej każdego człowieka. 

• • Na powyższej rycinie, zestawiłem dziedziczenie niezrekombinowanego Y–DNA i MT–DNA.

• • AT–DNA (rycina powyżej) zarówno Ojciec, jak i Matka, przekazują swym córką i synom. (innymi słowy, zarówno syn, jak i córka otrzymują zrekombinowany zestaw cząsteczkę od swegoż Ojca i drugi zrekombinowany zestaw od swejże Matki). – {Uwagi do ryciny: każdy 1 rogalik należy rozumieć jako skondensowane odwzorowanie 22 autosomów}

• • Na powyższej rycinie, zestawiłem dziedziczenie zrekombinowanego AT–DNA oraz niezrekombinowanego MT–DNA.

• • Na powyższej rycinie, zestawiłem dziedziczenie zrekombinowanego AT–DNA oraz niezrekombinowanego Y–DNA i MT–DNA.

• • X–DNA (rycina powyżej)

    • • Ojciec przekazuje swym córką. (innymi słowy, syn otrzymuje zrekombinowaną cząsteczkę od swejże Matki).

      • Matka przekazuje swym córką i synom. (innymi słowy, córka otrzymują zrekombinowaną cząsteczkę od swejże Matki. I zreplikowaną cząsteczkę od swegoż Ojca)

• • Na powyższej rycinie, zestawiłem dziedziczenie zrekombinowanego X–DNA oraz niezrekombinowanego MT–DNA.

Przypominam, dla utrwalenia, że żeński kariotyp nie posiada chromosomu Y, stąd też kobieta na sobie samej może wykonać 3 rodzaje testów a mężczyzna 4 rodzaje. Koniczynka po lewej odzwierciedla testy, które wykonać może mężczyzna, a po prawej te, które wykonać może kobieta.